Afgelopen weekend had ik de kans om een van de meest besproken musicals van het moment bij te wonen: Moulin Rouge! in het Beatrix Theater. Het was een langverwachte uitje dat ik samen met een paar lieve mensen had gepland. We waren allemaal enthousiast en keken ernaar uit om ons onder te dompelen in de schitterende wereld van muziek en dans. Maar zoals het vaak gaat in mijn leven met prikkelbare darmen, was er ook een minder prettige bijwerking die de avond overschaduwde.
Voor de musical hadden we een 3 gangen arrangement geboekt bij het restaurant van het theater. De sfeer was ontspannen, en het gezelschap was geweldig. Toch voelde ik, naarmate de avond vorderde, een ongemakkelijke druk op mijn buik opkomen. Het lijkt wel alsof mijn prikkelbare darm altijd op het meest ongelegen moment zijn stem laat horen. Terwijl wij ons verdiepten in gesprekken en de opwinding over de musical, zat ik ondertussen met een opgeblazen gevoel te worstelen. Het was alsof er een stille strijd gaande was in mijn lichaam.
Na het diner begaven we ons naar lobby van het theater. Het Beatrix Theater is prachtig, en de ambiance was magisch. De verlichting, de decoraties, het publiek dat zich verzamelde; het alles droeg bij aan de opwinding. Maar net toen de spanning toenam, voelde ik de bekende druk weer opkomen. Terwijl we in de rij stonden te wachten om het theater binnen te gaan, voelde ik me steeds ongemakkelijker. Het stil staan en wachten lijkt invloed te hebben op mijn darmen. Ik scanden inmiddels naar de toiletten. De lange rij voor het toilet zorgde ervoor dat mijn ongemak alleen maar toenam. Voor iemand met prikkelbare darmen is dit nooit een prettige situatie.
Eenmaal in de zaal, met het spectaculaire decor van Moulin Rouge! voor ons, probeerde ik me te concentreren op de show. De kleurrijke kostuums, de krachtige zang en de betoverende dansmoves waren onmiskenbaar. Doordat ik zat, werd het in mijn darmen rustiger. Ik zat op het puntje van mijn stoel, en kon zolang ik zat genieten van de eerste akte. Maar wetende dat er een pauze komt maakte dat ik me weer zorgen begon te maken over mijn buik.
Het is een herkenbaar patroon voor mij. Wanneer ik zit, kan ik me vaak beter concentreren op wat er om me heen gebeurt, maar zodra ik opsta, lijkt mijn lichaam te schreeuwen om aandacht. Het laat me nadenken over hoe vaak ik in het verleden dezelfde strijd heb gevoerd, of het nu tijdens een etentje, een theaterbezoek of zelfs op een feestje was. De sociale druk om normaal te functioneren en te genieten van het moment is vaak overweldigend, vooral wanneer je weet dat je lichaam niet meewerkt.
Tussen de akten door besloot ik wat te wiegen met mijn lichaam, dit helpt mij vaak om de opbouw van druk en lucht te verminderen. Er stond weer een hele lange rij bij het toilet dus dat was voor nu ook geen optie. Dan meng ik me maar in de menigte en kan ik tussendoor ongemerkt wat lucht laten verdwijnen. Hoe ongemakkelijk ik me hierbij voel dat wil je niet weten!
De tweede akte begon, en ik was vastbesloten om te genieten, blij dat ik weer kan zitten. De muziek, het verhaal en de passie die op het podium werd gebracht, waren oprecht indrukwekkend.
Wetende dat vele mensen bovenstaande herkennen en dat ik hier niet alleen in ben laat het me beseffen hoe belangrijk het is om openhartig te zijn over onze ervaringen met prikkelbare darmen. Het is een probleem dat veel mensen ontmoeten, maar waar vaak niet over gesproken wordt.
Als hypnotherapeut met een specialisatie in het prikkelbare darm syndroom, en mijn persoonlijke ervaring, zie ik geregeld hoe deze aandoening niet alleen lichamelijk, maar ook emotioneel impact heeft. Het kan je sociale leven beïnvloeden, je zelfvertrouwen ondermijnen en zelfs je dagelijkse activiteiten verstoren. Erkenning en begrip zijn cruciaal, zowel voor degenen die ermee worstelen als voor hun omgeving. Het is belangrijk om te weten dat je niet alleen bent en dat er manieren zijn om de controle terug te krijgen over je lichaam en je leven.
Uiteindelijk, ondanks mijn ongemak, was de avond een succes. De muziek en de optredens waren onvergetelijk, maar ik ging naar huis met een nieuwe herinnering: dat ik niet alleen ben in mijn strijd met prikkelbare darmen. En dat het oké is om te voelen wat ik voel. We moeten blijven praten over deze ervaringen, zodat we samen sterker kunnen staan en anderen kunnen helpen die soortgelijke situaties doormaken.
Ik kijk ernaar uit om mijn ervaringen en kennis te delen met mijn cliënten in de praktijk, zodat zij ook de steun en erkenning krijgen die ze verdienen. Want samen kunnen we deze uitdagingen aangaan en genieten van de mooie momenten in het leven, zelfs als ons lichaam soms in de weg zit.
Reactie plaatsen
Reacties